Γράφει ο Κώστας Παπαδάκης
Η χθεσινή πανηγυρική αθώωση των 12 φοιτητών του Φυσικού Ηρακλείου
είναι μία μεγάλη νίκη του φοιτητικού κινήματος, που στο πρόσωπό τους
γνώρισε την απειλή της ποινικοποίησης, καθώς και την πρώτη
μεταπολιτευτική πειθαρχική τιμωρία (απώλεια εξαμήνου), επειδή οι
κατηγορούμενοι, υλοποίησαν ομόφωνη απόφαση του συλλόγου τους για
παράσταση στη Γενική Συνέλευση Τμήματος Φυσικού στις 11/10/2011 με
αίτημα την χορήγηση αναπληρωματικής εξεταστικής περιόδου που χάθηκε στη
διάρκεια κατάληψης.
Η αξία της νίκης αυτής μεγαλώνει ακόμα αν ληφθούν υπόψη:
-Η μακροχρόνια συγκροτημένη και αταλάντευτη εκδικητικότητα των
καθηγητών της σχολής τους, που από το βήμα του μάρτυρα κατηγορίας
εξακολουθούσαν να υποστηρίζουν την αδιαλλαξία τους και να απαιτούν την καταδίκη των φοιτητών, παραμένοντας μάλιστα στην αίθουσα σχεδόν μέχρι την λήξη της δίκης, που διήρκεσε από τις 9 π.μ. μέχρι τις 4 μ.μ..
-Αλλά και η μακροχρόνια μετενέργεια της κινητοποίησης συμπαράστασης,
που ανέδειξε και διατήρησε το ζήτημα στην κορυφή της επικαιρότητας,
ιδίως στο Ηράκλειο, κατορθώνοντας να ευαισθητοποιήσει θετικά – πράγμα
πολύ σπάνιο στη συγκυρία που ζούμε – την έδρα, που δεν «μάσησε» και να
δώσει μαχητικά την παρουσία της με διάρκεια μέσα και έξω από τη δίκη.
Πάνω από εκατό διαδηλωτές, φοιτητές στη συντριπτική
τους πλειοψηφία, που συγκεντρώνονταν από τις 8 π.μ. έμειναν στον χώρο με
πανώ και συνθήματα και στο τέλος, ξεχύθηκαν στην πόλη μαζί με τους
κατηγορούμενους και ολοκλήρωσαν τη διαδήλωση.
Σπουδαία ήταν εκτός από την υποδειγματική αγωνιστική στάση των
φοιτητών και η συμπαράσταση από το εκπαιδευτικό κίνημα σε όλη τη χώρα με
ψηφίσματα, κείμενα υπογραφών και διαθεσιμότητες μαρτύρων υπεράσπισης
στο ακροατήριο. Και πολύ μεγάλη και διαρκής η συνεισφορά των σ.
δικηγόρων του Ηρακλείου Γιάννη Λεβέντη και Μιχάλη Σαρχιανάκη, που μαζί με τον Θανάση Καμπαγιάννη, τη Βούλα Γιαννακοπούλου και τον γράφοντα από την Αθήνα, σήκωσαν με επιτυχία νομικά και πολιτικά το βάρος της υπεράσπισης.
«ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗ ΤΩΝ ΑΕΙ» όπως λέγαμε και στις Συσπειρώσεις τότε.
Τα πανεπιστήμια δεν θα γίνουν «εργαστήρια», όσο και αν κάποιοι το ονειρεύονται.
Αθήνα, 20/12/2017
Κ.Π.
Έληξε αισίως, η 6χρονη ομηρία των 12 φοιτητών του Φυσικού Ηρακλείου, σήμερα 19/12 με την αθώωση τους. Η αθώωση τους αυτή, είναι μία νίκη που πέτυχε το φοιτητικό αλλά και συνδικαλιστικό κίνημα που αλληλέγγυο στάθηκε 6 χρόνια ενάντια στις τρομοκρατικές αυτές διώξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι μία νίκη, την οποία το αστικό σύστημα δικαιοσύνης αναγκάστηκε να παραχωρήσει αφού κράτησε 6 χρόνια σε ομηρία τους 12 φοιτητές, ελπίζοντας ότι η στήριξη θα ξεφουσκώσει και οι διωκόμενοι θα τρομοκρατηθούν. Το μήνυμα που ήθελαν να περάσουν οι «αδέκαστοι» της αστικής δικαιοσύνης είναι ότι, όποιος αγωνίζεται και διεκδικεί τα δίκια του θα δικάζεται και θα βρίσκεται σε καθεστώς ομηρίας και τρομοκρατίας, θέλοντας έτσι να στοχοποιήσουν συνολικά τους αγώνες και τις διεκδικήσεις. Δεν πέρασε όμως, παρόλες τις προσπάθειες και τον μεθοδευμένο χαρακτήρα της δίκης.
Δεν πέρασε επίσης η προσπάθεια των καθηγητών που έσυραν στα δικαστήρια τους φοιτητές, το μήνυμα ότι στα πανεπιστήμια και ΤΕΙ δεν χωράνε αγώνες, δεν χωράνε αντιστάσεις. Μία στάση η οποία καταδικάστηκε απο 23 φοιτητικούς συλλόγους της Κρήτης και άλλα σωματεία. Η δίκη είχε ξεκάθαρο χαρακτήρα ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής-πολιτικής δράσης, καθώς αφορούσε μία παράσταση διαμαρτυρίας τον Οκτώβρη του 2011. Αυτή η παράσταση διαμαρτυρίας έγινε μετά την απόφαση των καθηγητών να μην ορίσουν νέα ημερομηνία μετάθεσης της εξεταστικής, ώς αντίποινα στις καταλήψεις που είχαν προηγηθεί. Το κατηγορητήριο αφορούσε την παράνομη κατακράτηση των καθηγητών και την απόπειρα παράνομης βίας. Την ημέρα της διαμαρτυρίας οι καθηγητές κάλεσαν την αστυνομία και ακολούθησαν συνεχείς αναφορές στην εισαγγελεία Ηρακλείου οι οποίες οδήγησαν στην δίωξη των 12 φοιτητών.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις στήριξαν αυτά τα 6 χρόνια τους διωκόμενους φοιτητές τοποθετώντας τις διώξεις στο φόντο της επίθεσης στην εκπαίδευση και στον διακαή πόθο της αστικής δημοκρατίας να τελειώνει με την πολιτική δράση στα πανεπιστήμια και ΤΕΙ, με την αγωνιστική κατεύθυνση και πρακτική του φοιτητικού κινήματος. Δυστυχώς η κοινή δράση πάνω στο συγκεκριμένο θέμα και κυρίως όπως σηκώθηκε από την πρωτοβουλία αλληλεγγύηςστους διωκόμενους, δεν έγινε με τους καλύτερους όρους. Χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε το ρόλο της πρωτοβουλίας, πρέπει ωστόσο να αναφέρουμε ότι τοποθέτησε το ζήτημα, εν ονόματι της πλατύτητας, στην υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων με νομικίστικες αναφορές.
Η φασιστικοποίηση και η προσπάθεια φίμωσης και τρομοκράτησης του αγωνιζόμενου λαού και νεολαίας που εκτυλίσσεται πιο έντονα τα τελευταία 7 χρόνια, ως μέσο για την ευκολότερη επικράτηση της επίθεσης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, των ιμπεριαλιστών πατρόνων τους και τις προηγούμενες κυβερνήσεις δεν αναδείχθηκε επαρκώς. Όπως επίσης δεν αναδείχθηκε η φάμπρικα διώξεων των τελευταίων ετών στους εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους και η γενικευμένη προσπάθεια ποινικοποίησης των αγώνων. Στη βάση αυτή οι Αγωνιστικές Κινήσεις έκριναν την αυτόνομη παρέμβαση τους στο ζήτημα ώστε να το αναδείξουν με τρόπο τέτοιο που να προωθεί την ανάπτυξη του λαϊκού και φοιτητικού κινήματος.