Οι Περιπτώσεις Της Ηριάννας Και Του Κουφοντίνα / του Θ. Σκαμνάκη

του Θανάση Σκαμνάκη

(φωτογραφία plasticobilism)

Η υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή αποτελεί μια ανατριχιαστική επιβεβαίωση για τη Δικαιοσύνη στις μέρες μας. (Η περίπτωση Θεοφίλου, που κρίθηκε αθώος, είναι απλώς η ευχάριστη παρεκτροπή-εξαίρεση αυτού του κανόνα και η επιβεβαίωση πως κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος.) 

Η αγόρευση του εισαγγελέα στο Πενταμελές Εφετείο Αναστολών πρέπει να κρατηθεί στη σκέψη και τη μνήμη μας. Σηματοδοτεί την είσοδό μας σε σκοτεινές εποχές και την προσπάθεια διάλυσης του νομικού πολιτισμού όπως τον κατακτήσαμε και τον γνωρίσαμε μετά τα στρατοδικεία της χούντας: αν δεν υπάρχει κίνδυνος ανήκεστης βλάβης, δεν υπάρχει λόγος να αφεθείς ελεύθερος μέχρι τη δίκη σου, ακόμα κι αν δεν κρίνεσαι ύποπτος φυγής. Το επόμενο βήμα είναι η φυλάκιση χωρίς δίκη, με μόνη την υποψία τέλεσης κάποιου αδικήματος. 

Και μιλάμε πάντα για την πολιτική δράση. Καθότι τα λοιπά, Noor 1, εγκληματικές συμμορίες κλπ. αντιμετωπίζονται με την πρέπουσα επιείκεια και τη αναλογούσα «ψυχραιμία». Η περίπτωση της Ηριάννας είναι εκκωφαντική, οπότε δίνεται και η ευκαιρία στους κυβερνητικούς παράγοντες να εξασκήσουν τα αριστερά τους αντανακλαστικά.

Υπάρχει όμως και η άλλη, εξ ίσου ανατριχιαστική, περίπτωση, του Δημ. Κουφοντίνα, για την οποία οι ευαίσθητες ψυχές της αριστεράς της κυβέρνησης δεν λένε λέξη. Σε έναν άνθρωπο που εκτίει ποινή πολυετούς φυλάκισης, οι δικαστές αρνούνται να δώσουν ολιγοήμερη άδεια, αν και τη δικαιούται, στην αρχή γιατί δεν κάνει δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης, και τώρα γιατί «ουδόλως έχει διαφοροποιηθεί το συνειδησιακό του υπόβαθρο» και «ευθυγραμμίζεται με στρεβλές ιδεολογίες». Αν δεν μετανοήσει, αν δεν αποδειχθεί (ποιο ιατρο-πολιτικο-δικαστικό επιτελείο θα το διαγνώσει; 

Καλωσορίσατε στην Ιερά Εξέταση του 21ου αιώνα!) ότι έχει «διαφοροποιηθεί το στρεβλό συνειδησιακό και ιδεολογικό του υπόβαθρο», άδεια δεν πρόκειται να πάρει.

Οι δύο αποφάσεις μπορούν να συνθέσουν την εικόνα της νέας εποχής του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Οι κρατούντες δεν νοιώθουν αρκετά ασφαλείς και θέλουν να αποστείλουν προληπτικά μήνυμα, καμιά ανοχή και δικαιοσύνη για όσους αμφισβητούν την κυριαρχία τους.

Στη Νότια Αφρική την εποχή του απαρτχάιντ και της εξέγερσης των μαύρων, ένας από τους ιερείς που τάχθηκαν με το λαό, είχε πει πως η Δικαιοσύνη είναι σαν το φίδι, δαγκώνει όσους είναι ξυπόλητοι. Προσοχή, τα φίδια γίνονται επικίνδυνα όταν νοιώθουν στριμωγμένα (ακόμα κι όταν εκείνοι που προορίζονται να τα στριμώξουν εξαντλούνται σε ρητορείες)!

Πηγή : prin