Την Τετάρτη στης 27/6/18 οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ ήταν προσκεκλημένοι στο στέκι της ΡΗΞΗΣ στη Λιβαδειά. Το στέκι γέμισε από εργάτες και νεολαίους που προσδοκούσαν να μάθουν από πρώτο χέρι (τους ίδιους τους πρωταγωνιστές), για το πώς στήθηκε το εγχείρημα και ποιο το μέλλον του από δω και μπρος.
Τη συζήτηση άνοιξαν εκ μέρους της ΒΙΟΜΕ ο Κώστας Χαριτάκης και ο Βασίλης Διαμαντής αναπτύσσοντας το ιστορικό της εγκατάλειψης του εργοστασίου με απλήρωτους τους εργαζόμενους από μέρους της εργοδοσίας. Αυτό το γεγονός προκάλεσε στους εργάτες την ανάγκη να αντιδράσουν απέναντι στην κλεψιά του εργοδότη (τη μη πληρωμή των δεδουλευμένων) και την ανεργία που τους απειλούσε και έτσι αποφάσισαν σε πρώτη φάση την κατάληψη του εργοστασίου με ταυτόχρονη επίσχεση εργασίας.
Τη συζήτηση άνοιξαν εκ μέρους της ΒΙΟΜΕ ο Κώστας Χαριτάκης και ο Βασίλης Διαμαντής αναπτύσσοντας το ιστορικό της εγκατάλειψης του εργοστασίου με απλήρωτους τους εργαζόμενους από μέρους της εργοδοσίας. Αυτό το γεγονός προκάλεσε στους εργάτες την ανάγκη να αντιδράσουν απέναντι στην κλεψιά του εργοδότη (τη μη πληρωμή των δεδουλευμένων) και την ανεργία που τους απειλούσε και έτσι αποφάσισαν σε πρώτη φάση την κατάληψη του εργοστασίου με ταυτόχρονη επίσχεση εργασίας.
Η ιδέα για να ξαναλειτουργήσει το εργοστάσιο ώστε να μην βρεθούν στην ανεργία αλλά και να μπορούν να έχουν ένα έσοδο για να ζήσουν τις οικογένειες τους, ήταν το επόμενο αναγκαίο βήμα για να μην αναγκαστούν να υποχωρήσουν. Έτσι μετά από πολλές συζητήσεις με όλο τον αλληλέγγυο χώρο που στεκόταν δίπλα στον αγώνα τους, ήρθε η παραγωγή σαπουνιών με αυτοδιαχείριση. Η επιτυχία αυτού του εγχειρήματος οφείλεται στην ανταπόκριση ενός μεγάλου δικτύου αλληλέγγυων αγωνιστών, στεκιών και συλλογικοτήτων που προσφέρουν εθελοντικά και τους στηρίζουν.
Ο συνδικαλιστής του Ε.Κ. Λιβαδειάς Παπαδημητρίου Σωτήρης έκανε μια αναδρομή των αγώνων που η εργατική τάξη έδωσε την περίοδο μετά την δικτατορία που ήρθαν αντιμέτωποι με ένα κύμα προβληματικών επιχειρήσεων αντιμετωπίζοντας και τότε το κλείσιμό τους. Εκείνη την εποχή το σύνθημα των εργατών που κυριαρχούσε ήταν η Eθνικοποίησή τους βάζοντας στην πορεία και το χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο. Το ΠΑΣΟΚ υλοποίησε την γνωστή Κοινωνικοποίηση που φόρτωσε τα χρέη των εργοδοτών στο Δημόσιο και στους εργάτες και εκφύλισε έτσι στη συνείδηση των εργατών εκείνη την διαδικασία.
Σε αυτή την αρνητική εμπειρία βρίσκεται η ρίζα της νέας προσπάθειας που τίθεται σαν αυτοδιαχείριση της παραγωγής. Και πέρα από τις αδυναμίες που μπορεί να έχει ένα τέτοιο εγχείρημα μέσα στο καπιταλισμό, το θετικό της σημείο είναι ότι συσπείρωσε τους εργάτες και τους αλληλέγγυους να δώσουν έναν αγώνα που απαντά στο ότι αφού δεν μπορούν οι ιδιοκτήτες να κρατήσουν ανοιχτές τις επιχειρήσεις, μπορούν οι εργάτες.
Έγινε πλούσια συζήτηση που κράτησε πάνω από δυο ώρες και ξεπουλήθηκαν όλα τα προϊόντα που είχαν φέρει μαζί τους οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ.
Πηγή : eek
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου