ΟΡΜΑ / ΔΕΘ 2018: κανένας συμβιβασμός – καμιά ανοχή στην ακροδεξιά ανασυγκρότηση του κεφαλαίου

Στις 21 Αυγούστου η κυβέρνηση και το διεθνές κεφάλαιο πανηγύρισε το τέλος των μνημονίων για την ελληνική οικονομία. Δεκάδες υποστηρικτικά κείμενα γράφτηκαν στον εγχώριο και διεθνή τύπο για τις κυβερνήσεις που από το 2010 (με εξαίρεση το πρώτο εξάμηνο του 2015) στήριξαν τις πολιτικές λιτότητας και τρομακτικής επίθεσης του κεφαλαίου στα λαϊκά στρώματα που στοίχησαν σημαντικές κατακτήσεις του ταξικού κινήματος.

Όμως, όσο και να θέλουν, δεν μπορούν να αποκρύψουν τη βαθύτατη οικονομική και πολιτική κρίση που μαστίζει την παγκόσμια οικονομία. Ο ανοικτός οικονομικός πόλεμος μέσα από προστατευτικά μέτρα που κλιμακώνει η αμερικάνικη κυβέρνηση είναι μόνο το πρελούδιο για την κλιμάκωση των παγκόσμιων εχθροπραξιών που έρχονται στο μέλλον. Η λογιστική μετάθεση της εξόφλησης του βαρύτατου ελληνικού δημόσιου χρέους για μετά το 2060, είναι μια πολιτική κίνηση στήριξης και μόνο.

ΒΙΟ.ΜΕ. ένα παράδειγμα χωρίς μιμητές

το παρακάτω κείμενο προσπαθεί να αναμετρηθεί με το ερώτημα γιατί στην χώρα μας δεν αναπτύσσεται κίνημα καταλήψεων και αυτοδιαχείρισης των εργοστασίων, παρότι έχουμε ζωντανό και ακμαίο, το πιο σημαντικό παράδειγμα πανευρωπαϊκά.

Οι περισσότεροι γνωρίζουν την ΒΙΟ.ΜΕ. αποσπασματικά, σαν ένα ακόμη συνεργατικό εγχείρημα επιβίωσης που αναπτύχθηκε μέσα στην κρίση. Ή ακόμη χειρότερα σαν μια ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. που φτιάχτηκε στα πλαίσια της Κ.Αλ.Ο[1]. αυτά τα τελευταία χρόνια ή, ίσως, μόνο από τα φυσικά και οικολογικά προϊόντα που διακινούν οι εργαζόμενοι. Αρκετοί, και μέσα σε αυτούς πολλοί άνθρωποι του κινήματος, αντιλαμβάνονται την περίπτωση της ΒΙΟ.ΜΕ. σαν μια μοναδική κι ανεπανάληπτη συγκυρία όπου συνέπεσαν κάποιες εξαιρετικές συνθήκες κι έδωσαν αυτό το αποτέλεσμα. Και οι δύο απόψεις, πάντως, συγκλίνουν στην θεώρηση -που τείνει να παγιωθεί μέσα κι έξω από ομάδες κι οργανώσεις- πως η ΒΙΟ.ΜΕ. -είτε είναι κάτι σύνηθες, είτε κάτι σπάνιο- σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν αποτελεί κομμάτι, πόσο δε μάλλον παράδειγμα, για τους σύγχρονους εργατικούς αγώνες.

78 χρόνια από τη δολοφονία του Λεόν Τρότσκι

Η ζωή του Λέων Νταβίντοβιτς Τρότσκι (1879 – 1940), του πιο συκοφαντημένου ίσως επαναστάτη του 20ου αιώνα δεν ήταν το νυχτοπερπάτημα της γάτας στην πιο ταραγμένη περίοδο της ανθρωπότητας, αλλά η περπατησιά ενός κόκκινου προμηθέα που έσπερνε την φλόγα της επανάστασης από το ένα άκρο της Γης έως το άλλο. Από την Κίνα, τη Ρωσία, τις μητροπόλεις του καπιταλισμού/ιμπεριαλισμού, έως την αμερικάνικη ήπειρο η Ιστορία γεννοβολούσε φρίκες και θαύματα. Η πρώτη επιτυχημένη σοσιαλιστική επανάσταση στη Ρωσία το 1917, το κύμα των προλεταριακών επαναστάσεων στην Ευρώπη μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η αντεπανάσταση του φασισμού στην Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία στο μεσοπόλεμο, η επικράτηση του σταλινισμού στην χώρα των Σοβιέτ και τέλος ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Όλα τα παραπάνω σχημάτιζαν ένα καλειδοσκόπιο πρωτοφανέρωτων και κοσμοϊστορικών γεγονότων, η κατανόηση και η ερμηνεία των οποίων ζάλιζαν την πολιτική κρίση και των πιο επιφανών μαρξιστών της εποχής.

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ, ΑΣΥΜΜΕΤΡΗ ΑΠΕΙΛΗ Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑ

Οι φωτιές που ξέσπασαν στις 23/7 στην Αττική (Νέος Βουτζάς, Μάτι, Ραφήνα, Κινέτα, Πεντέλη ) προκάλεσαν οικολογική καταστροφή, κατέστρεψαν περιουσίες, αφήσαν πίσω τους πάνω από 80 νεκρούς, δεκάδες αγνοούμενους και εκατοντάδες τραυματίες. Την ίδια στιγμή πυρκαγιές έχουν ξεσπάσει και σε άλλες περιοχές της χώρας. Η τραγωδία αυτή έρχεται λίγους μόνο μήνες μετά τη φονική πλημμύρα στη Μάνδρα, που είχε ως αποτέλεσμα δεκάδες νεκρούς, τραυματίες και σημαντικές υλικές καταστροφές.

Δεν είναι κανείς αφελής, για να υποστηρίξει ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να εμποδίσει την ανάπτυξη ισχυρών καιρικών φαινομένων. Ωστόσο, εκείνο που χρειάζεται να εξεταστεί αφορά στα κοινωνικά αίτια παραγωγής αυτών των φαινομένων και στους τρόπους λήψης των κατάλληλων μέτρων για την αντιμετώπισή τους. Αυτό το θέμα θέτει στο στόχαστρο το ίδιο το κοινωνικό σύστημα, που βασίζεται στην ασύδοτη καπιταλιστική ανάπτυξη και κερδοφορία, λεηλατώντας την φύση και διαταράσσοντας τη σχέση του ανθρώπου με αυτή.