ΟΙ ΕΞΩ - ΚΚΕ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ (1919-1946) / Μέρος 1ο

 

Θα παρουσιάσουμε στο blog μας την έκδοση της μπροσούρας "ΟΙ ΕΞΩ -ΚΚΕ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ (1919-1946) ,του ελευθεριακού πάνθηρα *29, που κυκλοφόρησε σε λιγα αντίτυπα το 1996 και 2015. Θα γίνει σε διάφορα μέρη και σε ακαθόριτα χρονικά διαστήματα. Στόχος μας είναι κάποια στιγμή να το τυπώσουμε.

ΜΕΡΟΣ 1ο

«Η απελευθέρωση της εργατικής τάξης είναι έργο της ίδιας»  (Κ.ΜΑΡΞ)

ΣΑΝ ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η έκδοση «Οι Εξω-ΚΚΕ κομμουνιστικές οργανώσεις (1919-1946)», το έτος 1996, έχει κάποια σοβαρή αξία χρησιμότητας ;

Θα είμαστε οι τελευταίοι που θα πούμε ότι έχει κάποια αξία, μιας και οι κοινωνικές επαναστάσεις δεν αντλούν την ποίηση τους από το παρελθόν αλλά από την ποίηση του μέλλοντος, αλλά θα είμαστε και οι πρώτοι που θα πούμε ότι πρέπει να μελετάμε την ιστορία της εργατική τάξης, των κοινωνικών αγώνων, των ομάδων που αναφέρονται στην κομμουνιστική επανάσταση.

Γι’ αυτό κύρια θα καταγράψουμε την «ιστορία» ομάδων, τάσεων, κομμάτων που εκείνη την περίοδο δημιουργούνται μέσα από τους κόλπους του ΚΚΕ (που το θεωρούν δεξιό, μη επαναστατικό, σταλινικό κ.α.) και επιλέγουν να εκφράσουν τον επαναστατικό ρόλο του προλεταριάτου.

Μπορεί αυτές οι ομάδες, οι τάσεις, τα κόμματα να μην σφράγισαν τις εξελίξεις, να μην επηρέασαν τη ροή της ιστορίας αλλά έδρασαν και καταγράφηκαν στην «ανεπίσημη» ιστορία του κομμουνιστικού – επαναστατικού κινήματος και στην «άγνωστη» ιστορία των εργατικών αγώνων. Σε μια εποχή που ταράζεται με την επαναστατική παρουσία του προλεταριάτου για να γράψει την δικιά του ιστορία, να κάνει πράξη την αποστολή του αλλά και της εποχής της ήττας του με την επικράτηση των δυναστών του.

Δεν επιθυμούμε να βγάλουμε συμπεράσματα από εκείνη την περίοδο ή να κριτικάρουμε ποιες από αυτές τις ομάδες είχε δίκιο ή άδικο, αυτό που θέλουμε να εκφράσουμε από αυτή την έκδοση είναι η μελέτη, η γνωριμία με την στάση και την πολιτική γραμμή αυτών των ομάδων πάνω στην έκρηξη του τότε προλεταριάτου και στην ήττα του. Και βέβαια να αποτελέσει η έκδοση βοηθητικό εγχειρίδιο για την παραπέρα μελέτη εκείνης της περιόδου στην Ελλάδα.

Η πολιτική γραμμή και στάση του ΚΚΕ εκείνη την εποχή είναι λίγο-πολύ γνωστή, ας γνωρίσουμε και το παρελθόν αυτών που πήγαν (από τότε) ενάντια στο ΚΚΕ, ενάντια στο κυρίαρχο ρεύμα, ενάντια στην μαμά-ΕΣΣΔ, τις θέσεις τους, τις απόψεις τους, τα όνειρα τους για την ουτοπία της εποχής τους.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ Α’ (ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ)

Ιδρύθηκε το 1919, από την πλειοψηφία της Σοσιαλιστικής Νεολαίας του ΣΕΚΕ (ΚΚΕ).

Επικεφαλής της «Κομμουνιστικής Ένωσης Α’» ήταν οι Δημοσθένης Λιγδόπουλος, Ευαγ. Παπαναστασίου, Φρ. Τζουλάττι και ο Δούμας. Η ομάδα είχε την αντίληψη ότι το ΣΕΚΕ πηγαίνει προς τα δεξιά και γι’ αυτό δεν συνδέεται με την Κομμουνιστική Διεθνή και δεν δέχεται τους 21 όρους που θέτει η Κ.Δ.

Έκδιδαν το περιοδικό «ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ» που περίεχε μεταφράσεις μαρξιστικών βιβλίων και όλες τις αποφάσεις της Γ’ Διεθνούς.

Η «Κομμουνιστική Ένωση Α’» στεγάστηκε στην αίθουσα Δρακούμη, οδός Πειραιώς 40.

Κάνει έντονη αντιπολεμική δουλειά, τους στρατιώτες της Μικράς Ασίας. Στο μέτωπο έκδιδε το έντυπο «Φούντα» με υπεύθυνο τον Γιώργη Νικολή.

Η αστυνομία ανησύχησε για την πλούσια δραστηριότητα της ομάδας και σε μια συγκέντρωση της, στήνει προβοκάτσια με αποτέλεσμα να καταστρέψει τα γραφεία της, να κατασχέσει αρχεία και έντυπα κ.α.

Όταν στο Β’Συνέδριο του ΣΕΚΕ (Απρίλης 1920) αποφασίστηκε η ένταξη στην Κ.Δ., η «Κομμουνιστική Ένωση Α’» αυτοδιαλύθηκε (με πλειοψηφία) και προσχώρησαν τα μέλη της στο ΣΕΚΕ, αφού το ΣΕΚΕ δέχτηκε τους 21 όρους της Κ.Δ. 

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ Β’

Η διάσπαση που οδήγησε στην συγκρότηση της «Κομμουνιστικής Ένωσης Β’» έγινε τον Μάρτιο του 1924 όταν διαφώνησαν οι  οργανώσεις νεολαίας του Πειραιά και της Αθήνας με την ηγεσία του ΣΕΚΕ. Υποστήριζαν ότι ήταν αντίθετοι με την συντηρητική τακτική του ΣΕΚΕ.

Η Κ.Ο. Πειραιά υποστήριξε τους νεολαίους και διαγράφτηκαν τα μέλη της ως «εξτρεμιστικά». Στην νέα οργάνωση προσχώρησαν και άλλες οργανώσεις νεολαίας του ΣΕΚΕ, όπως το τμήμα της Σύρου.

Επικεφαλής της ομάδας ήταν οι Ευαγ. Παπαναστασίου (δικηγόρος), Αλεβιζάκης, Κουρτίδης, Αρβανιτάκης, Τσιγαράς, Παπαχρήστου, Νομικός. Συμμετείχε και ο πρόεδρος του Εργατικού 

Κέντρου Πειραιά, ο Ρουμελιώτης.

Η οργάνωση έβλεπε την επανάσταση άμεση και χρησιμοποιούσε επαναστατική φρασεολογία (π.χ. ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΑ ΠΛΟΙΑ στην ναυτεργατική απεργία του 1924).

Έκδιδε και  το έντυπο «Κομμουνιστικό Βήμα».

Το Γ’ Συνέδριο (έκτακτο) του ΚΚΕ (2.11-3.12.1924) κάνει έκκληση προς τα μέλη της οργάνωσης να επιστρέψουν στο κόμμα αφού : 1)διαλύσουν την οργάνωση, 2) διακόψουν την έκδοση του εντύπου, 3) να αναγνωρίσουν ότι έκαναν λάθος στο Δημοψήφισμα (πήραν θέση για Σοβιετική Δημοκρατία) και τα ψηφοδέλτια που ρίξανε πήγαν στα άκυρα. Αλλά και ότι αποκλείονται στην έκκληση του ΚΚΕ, οι επικεφαλείς της οργάνωσης.

Στις 1.4.1925 η συνδιάσκεψη της «Κομμουνιστικής Ένωσης Β’» απέρριψε τις προτάσεις του ΚΚΕ για ενότητα. Το ΚΚΕ ήθελε ενότητα επειδή δεν μπορούσε να ανασυγκροτήσει  την Κ.Ο. Πειραιά.

Έκκληση για ενότητα κάνει και η Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία που υπογράφεται από τον Γκ. Δημητρώφ όπου θέτει πιο ήπιους πολιτικούς όρους και απαλύνει τον σκληρό όρο για τον αποκλεισμό των ηγετών της οργάνωσης.

Η έκκληση είχε βαρύτητα στα μέλη της οργάνωσης όπου μέσα στο 1925 διαλύθηκε.

ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΜΑΖΕΣ

Τίτλος περιοδικού (εκδίδονταν σε ακαθόριστα χρονικά διαστήματα) που εξέδιδε μια ομάδα ποντίων εργατών με κύριο εκπρόσωπο τον Χρ. Σειτανίδη. Η ομάδα αποσπάστηκε από το ΚΚΕ το 1924.

Το 1936 αποφάσισε η ομάδα να προσχωρήσουν στο ΚΚΕ (εκτός από τον Σειτανίδη) αλλά να διατηρήσουν τους δεσμούς τους μεταξύ τους μέσα στο ΚΚΕ και με τον Σειτανίδη έξω από το ΚΚΕ.

Στην πάλη μεταξύ Στάλιν – Τρότσκι υποστήριξαν τον Στάλιν.

Ο Χρ. Σειτανίδης εκτελέστηκε από τους Ιταλούς στην Ακροναυπλία στις αρχές του 1943 ενώ είχε δημιουργήσει την ομάδα «Μπολσεβίκικη Αναγέννηση» χωρίς όμως καμία ουσιαστική πολιτική παρέμβαση.

(συνεχίζεται...)